(nazwa historyczna: TORNE /1423 r./ do 1945 r. TORNOW)
Powierzchnia: 13,76 km2
Liczba ludności: 256 mieszkańców (stan na 31.03.2009r.)
Funkcja: rolnicza
Położenie geograficzne: miejscowość położona na terenie otwartym, lekko pofałdowanym, w otoczeniu łąk i pól. Enklawami zieleni na bezleśnym terenie są obsadzenia dróg prowadzących do Tarnowa.
Układ przestrzenny: Wieś o średniowiecznym układzie kościelnej wsi owalnicowej. Historyczny układ zagród słabo czytelny. Zachowany zespół kilkunastu budynków o walorach zabytkowych.
W ostatnich latach wiele starych domów przebudowano. Wśród zabudowy tradycyjnej powstały nowe obiekty. Wieś posiada połączenie kolejowe Stargard - Recz i nie wykorzystaną obecnie bazę materialną kolei. Na terenie Tarnowa znajdują się bazy Zarządu Dróg Powiatowych i Zarządu Dróg Wojewódzkich.
Komunikacja: miejscowość położona jest wzdłuż dróg powiatowych Pęzino - Tarnowo, Tarnowo - Sierakowo i Suchań - Chociwel. W południowej części miejscowości z drogą Suchań - Chociwel łączy się droga gminna Tarnowo - Suchań. Przystanek PKS usytuowany jest w granicach miejscowości w odległości ok. 300 m. od centrum.
Rys historyczny: w 1423 r. wieś wykazana w dobrach joannitów, którzy posiadali zamek w sąsiedztwie obecnej wsi Tarnowo. Po kasacji zakonu, w 1608 r. wieś weszła w skład domeny książęcej w Szadzku, zarządzanej przez Jobsta Bork'a. W 1628 r. zarejestrowano wieś z 38 łanami chłopskimi, 4 zagrodnikami, karczmarzem, pasterzem, 2 warsztatami tkackimi, i 1 krawcem.
Po regulacjach gruntów gminy i miasta Suchań, przeprowadzonych w latach 1828 - 1831, 136 morgi i 18 mieszkańców w Tarnowie podlegało miastu. W 1868 r. odnotowano we wsi: łącznie 2963 morgi gruntów (w tym 2307 ziem ornych) należących do 61 właścicieli, w tym gospodarstwo sołtysa, 15 dużych gospodarstw chłopskich, 1 zagrodnicze, 15 chałupników, w tym w zabudowie było 55 budynków mieszkalnych, 2 przemysłowe i 47 gospodarczych. W 1925 r. wieś z areałem 784,5 ha (w tym 11 gospodarzy posiadało ponad 20 ha, największe - 67 ha), 66 budynków mieszkalnych (93 rodziny).
Liczba mieszkańców:
- 1859 r. - 347
- 1865 r. - 337
- 1912 r. - 300
- 1925 r. - 419
- 2006 r. - 253
- 2007 r. - 253
- 2008 r. - 255
Przemysł, technika, instytucje świeckie i kościelne:
Kościół - pierwsza wzmianka dotycząca kościoła we wsi pochodzi z 1563 r. i mówi o przynależności do parafii w Trzebiatowie k. Stargardu. Według danych z 1840 r. była tu filia ewangelickiej parafii w Szadzku. Obecnie kościół nie istnieje, został zrujnowany po 1945 r.
Szkoła - wzmiankowana w 1868 r. Działała pod patronatem królewskim przy kościele filialnym. Na jej utrzymanie było ponad 10 mórg pól i łąk oraz dotacja z kasy powiatowej i gminnej. Obecnie nie istnieje.
Karczma - wzmiankowana w 1628 r. Odnotowana w 1912 r. stała w centrum wsi. Obecnie nie istnieje.
Świetlica gminna - zbudowana prawdopodobnie po założeniu linii kolejowej (XIX / XX w.) w sąsiedztwie stacji kolejowej.
Kuźnia - postawiona w centrum wsi, w pobliżu kościoła. Istniejący budynek kuźni powstał pod k. XIX w.
Remiza - postawiona na wsch. krańcu wioski. Kamienny budynek z 4 ćw. XIX w.
Młyn - odnotowany w 1868 r., zaznaczony na mapie z l. 20-30. XX w. założony w miejscu dawnego wiatraka na wsch. Od zabudowań wsi. Obecne posadowienie młyna nieczytelne w terenie.
Wiatrak - wzmiankowany w 1868 r. Zaznaczony na mapie z l. 80 - 90. XIX w. W jego miejscu na mapie z l. 20 - 30. XX w. naniesiono młyn parowy.
Stacja kolejowa - na linii Stargard - Recz, oddanej do użytku w 1895 r. Zabudowania stacji z czasu budowy linii. W zespole kolejowym znajdują się: nastawnia, budynek dworca, dwa budynki mieszkalne. (typowe obiekty ceglane z XIX/XX w.) oraz wieża wodna.
Spichlerz - okazały budynek dwukondygnacyjny z łamanym dachem postawiony w latach 20 - 30 -tych XX w. Obecnie - zamiast kościoła - jest elementem dominującym w układzie przestrzennym wsi.