(nazwa historyczna: LUTTEN SCHLATEKOW (1628 r.), do 1945 r. KLEIN SCHLATEKOW)
Powierzchnia: 6,65 km2
Liczba ludności: 102 mieszkańców (stan na 31.03.2009r.)
Funkcja: rolnicza
Położenie geograficzne: miejscowość położona na obszarze Równiny Stargardzkiej – Równiny Brudzewickiej, na terenie otwartym, bezleśnym. Od płd. Otoczona łąkami na podmokłej dolinie rzeki Krępy.
Układ przestrzenny: ulicówka z reliktami średniowiecznej owalnicy (zwarta zabudowa rozlokowana wokół wewnętrznego placu). Dobrze zachowane tradycyjne formy zagospodarowania siedlisk chłopskich z nawarstwieniami od XIX do l. 20-30. XX w.
Dobrze zachowany zespół tradycyjnej zabudowy mieszkalnej i gospodarczej z okresu od poł. XIX w. do 1 ćw. XX w. posiadającym walory zabytkowe. Słodkówko jest jedną z najmniejszych wsi w gminie o najmniejszej liczbie gospodarstw rolnych.
Komunikacja: miejscowość położona jest wzdłuż drogi powiatowej Grabowo – Sadłowo. We wschodniej części miejscowości z drogą tą łączą się drogi gminne Słodkówko – Sulino i Słodkówko – Słodkowo. Przystanek PKS usytuowany jest w centralnej części miejscowości.Najbliższy przystanek PKP znajduje się w Kolonii Barzkowice w odległości ok. 4 km.
Rys historyczny: wieś klasztorna, od 1248 r. w posiadaniu cysterek z Marianowa. Fundatorem klasztoru w Marianowie był książę zachodniopomorski Barnim I, który przekazał na uposażenie zakonnic ziemie we wschodniej części ziemi stargardzkiej. Po wprowadzeniu reformacji (1534 r.) klasztor w Marianowie pozostał jako świecki zakład przeznaczony dla panien szlacheckiego pochodzenia.
Z dóbr klasztornych utworzono domenę, której zarządcy wyznaczani byli przez panującego księcia. Dochody z domeny mariańskiej przeznaczono min. na utrzymanie zakładu dla szlachcianek. Wieś Słodkówko znalazła się w tejże domenie. W regestrach zarządu domeny z 1628 r. odnotowano wieś z 23 pełnymi łanami, 6 łanami zagrodników, karczmarzem, kowalem, pasterzem, 6 warsztatami tkackimi.
Według danych z 1868 r. we wsi było: gospodarstwo sołtysa, 11 gospodarstw chłopskich i 8 chałupników. Łącznie 22 właścicieli gospodarujących na areale ponad 2455 mórg (w tym 1688 mórg ziem ornych). W zabudowie było 35 budynków mieszkalnych, 1 przemysłowy, 41 gospodarczych. W 1925 r. wieś z 626,7 ha (w tym 13 gospodarzy posiadało ponad 20 ha, największe 49 ha).
Liczba mieszkańców:
- 1859 r. – 196
- 1865 r. – 208
- 1925 r. – 173
- 2004 r. – 104
- 2007 r. - 108
- 2008 r. - 105
Przemysł, technika, instytucje świeckie i kościelne:
Kościół – kamienna budowla późnogotycka (wzniesiona ok. 1470 r.), przebudowana w XVIII i XIX w. W XVIII w. dostawiono drewnianą wieżę z barokowym hełmem. W 1840 r. filia ewangelickiej parafii w Żukowie z uposażeniem ok. 90 mórg. Obecnie filialny kościół rzymsko – katolicki parafii w Suchaniu.
Przytułek – którego budynek odnotowano w zabudowie wsi w 1868 r. Obecnie lokalizacja nieznana.
Szkoła – data założenia nieznana. Odnotowana w 1840 r. z uposażeniem ponad 5 mórg. Stała prawdopodobnie na placu przy kościele. Obecnie nie istnieje.
Karczma – wzmiankowana w dobrach zakonnic z Marianowa w 2 poł. XV w., potwierdzona w 1628 r. Lokalizacja nie znana.
Kuźnia – wzmiankowana w 1628 r. Obecnie nieczynna, budynek z XIX/XX w. w ruinie.
Remiza – kamienny budynek z 4 ćw. XIX w.
